Rozdział 39.

Emily będąc sama w domu, cały czas myślała o tym, co by było gdyby od razu dała szansę wytłumaczyć się chłopakowi.

-"Pewnie teraz nadal bylibyśmy parą"-pomyślała-"Muszę coś ze sobą zrobić"-kolejna myśl przebiegła jej przez głowę. Wzięła kurtkę i wyszła. Zatrzymała się dopiero w parku. Usiadła na ławce. Tak. To była ta ławka. Jej pierwsza randka z Nathem. Założyła słuchawki i odpłynęła wraz z muzyką. Słysząc piosenkę Lifehouse "Storm" łzy popłynęły jej po policzkach. 

"I know everything will be all right"

Niestety tak się nie czuła. Ludzie przechodzący obok gapili się na nią, jakby była z innego świata.

-Nigdy nie widzieliście smutnego człowieka?-wymamrotała i wytarła łzy.

-Emily?-usłyszała niski głos. Dobrze go znała, ale nie mogła sobie przypomnieć do kogo należy. Dopiero, gdy spojrzała na chłopaka stojącego nad nią, uświadomiła sobie, że to znajomy z klasy.

-Joshua? Co Ty tutaj robisz?-zapytała zdziwiona.

-O to samo chciałem zapytać-odparł, nie odpowiadając na zadane pytanie-Co się stało?

-Nic-odpowiedziała, a on zajął miejsce obok.

-Przecież widzę.

-To nic takiego-Em nie chciała mu się zwierzać. Nie znała go na tyle dobrze, żeby powiedzieć o nieudanym związku.

-Sama jesteś?-zapytał zmieniając temat.

-Tak. Marta poszła z Jessicą do kina. A Ty? Sam?

-Tak, tak-odpowiedział-Wiesz co, właśnie miałem zamiar iść na kawę. Może poszłabyś ze mną?-zaproponował. Emilka rozważyła wszystkie za i przeciw. Doszła do wniosku, że nie ma nic do stracenia. Przynajmniej nie będzie zaprzątała sobie głowy Nathanem Jamesem Sykesem.

-Z chęcią-odpowiedziała, delikatnie się uśmiechając. 20 minut później siedzieli przy stoliku i pili kawę.

______________________

Taki krótki, ale to już coś ^^